Opis: Akt i kara: Reżyseria: Yevgeni Mitta. Z Marią Alyokhiną, Aleksandrem Cheparukhinem, Ekateriną Dyogot, Borisem Groysem. Młode artystki akcjonistyczne Nadieżda Tołokonnikowa i Ekaterina Samutsevich postanawiają oddzielić się od znanej grupy akcjonistów Voina. Czują presję ze strony męskich uczestników grupy. Postanawiają stworzyć własną grupę, która wyrażałaby ich idee kobiecej niezależności i wolności. Tak narodziła się Pussy Riot, łącząca akcjonizm, feminizm, aktywizm medialny i punk rock. Uczestnicy Pussy Riot wybierają taktykę robienia pokazów w miejscach publicznych, takich jak stacje metra i pociągi, kawiarnie, dach trolejbusu. Śpiewają napisane przez siebie piosenki, krytykując męski szowinizm i autorytety. Ale reakcja na ich występy nie jest taka, na jaką czekali. Dziewczyny są w trudnej sytuacji. Nie mają pieniędzy, nie mają pracy, muszą szukać sprzętu na złomowiskach i nosić wyrzucone ubrania. Ale czują zaangażowanie i idą dalej. Do grupy dołącza Maria Alochina. Zwracają na siebie uwagę opinii publicznej po przedstawieniu w Łobnoje Mesto na Placu Czerwonym. Oskarżają władze o seksizm, śpiewając piosenkę „Putin stał się kurczakiem”. Ta akcja zapewniła im dziesięć godzin na komisariacie i uwagę środków masowego przekazu. Wiele dziewcząt zdecydowało się opuścić grupę, ale nie Nadieżda, nie Ekaterina, nie Maria. Patriarcha Cyryl otwarcie popiera kandydaturę Władimira Putina na prezydenta, namawiając swoich wiernych do głosowania na niego w wyborach. Pussy Riot postanawia zareagować, odprawiając punkowe nabożeństwo w moskiewskiej katedrze Chrystusa Zbawiciela: Matko Boża, wypędź Putina! Ochrona przerywa przedstawienie 40 sekund po jego rozpoczęciu. Akcja staje się ich największą porażką, ale dziennikarzom i operatorom udaje się ją sfilmować. W Internecie publikowane są informacje o punkowym nabożeństwie oraz klip z piosenką. Wersja medialna spotyka się z szerokim odzewem, dzieląc społeczeństwo na zwolenników akcji i tych, którzy czują oburzenie. Reakcja organów ścigania była szybka. Trzej uczestnicy punkowego nabożeństwa zostają aresztowani i postawieni przed sądem. Ich sytuacja wydaje się beznadziejna, grozi im siedem lat więzienia. Prokurator zarzuca im chuligaństwo na tle nienawiści religijnej wobec prawosławia. Z kolei ta przesadna uwaga władz przyciąga na ich działanie oczy całego świata. Na początku może się wydawać, że dziewczyny nie mają żadnego wsparcia. Ale nagle wiele światowych gwiazd wyraża swoje wsparcie dla artystów - Red Hot Chili Peppers, Paul McCartney, Madonna, Franz Ferdinand i wielu innych. Oferowana jest im wolność, jeśli zgodzą się z oskarżeniem i okażą skruchę za swoją „zbrodnię”, ale pozostaną wierni swojemu stanowisku. Sąd skazuje artystów na dwa lata więzienia. Ich porażka w sądzie staje się ich moralnym zwycięstwem. Końcowe przemówienia dziewcząt w sądzie pokazują, że nie są złamane, lecz wierzą w swoją prawość. Na całym świecie tysiące demonstrantów nosi kolorowe kominiarki i skanduje „Wolność dla Pussy Riot!” Film pokazuje, że zjawisko akcjonizmu sytuuje się na styku sztuki, historii i polityki. Akcję Pussy Riot można odczytać jako kontynuację starej rosyjskiej tradycji „świętych głupców”, czyli tych, którzy nie bali się mówić przykrych prawd nawet carom. Rewolucyjna sztuka rosyjskiej awangardy czerpie inspirację z rosyjskich ikon, a jaskrawy strój Pussy Riot inspirowany jest suprematystycznymi wizerunkami Kazimierza Malewicza.